ProgLog AFTERglow

Discipline - Unfolded like Staircase (1997)

Label: Strung Out Records
Bandsite: www.strungoutrecords.com
Duur: 64:54
Reviewer: Arjan Bom
Waardering:
(max. score JoJo's)

In 2004 kwam 'Astray', de eerste solo-cd van Matthew Parmenter uit. Ik vond dat een bijzonder intrigerend werkstuk dat naar meer smaakte. Na kort speurwerk kwam ik erachter dat Parmenter daarvoor actief was in de band Discipline. Erg productief blijkt Parmenter niet te zijn. Het debuut van Discipline ('Push & Profit') stamt uit 1993 en de tweede en laatste studio- plaat 'Unfolded like Staircase' werd in 1997 uitgebracht. Drie albums in een slordige veertien jaar tijd; Roine Stolt of Neal Morse zullen er niet van onder de indruk zijn. Maar wellicht wel van de kwaliteit van het gebodene. Vond ik van 'Astray' niet alle songs even sterk, bij 'Unfolded like Staircase' is dat absoluut wel het geval. Wat een heerlijke plaat.
Op Parmenter's solowerk was in sommige tracks duidelijk de invloed van Peter Hammill/Van der Graaf Generator te horen. En ook in het openings- nummer 'Canto IV (Limbo)' is daar weer even dat typische geluid van VDGG. Maar als de plaat verder gaat blijkt Discipline bepaald niet alleen door Hammill c.s. te zijn beïnvloed. Als je de cd goed beluistert komen er regelmatig fragmenten voor die doen denken aan verschillende grote en minder grote progbands uit de jaren '70. De verleiding is natuurlijk groot om al deze acts te noemen, maar het zou Discipline echt tekort doen. Want hier is toch vooral een band bezig die, ondanks die fragmenten, een eigen gezicht en sound heeft. De nadruk ligt daarbij niet op het showen van de technische virtuositeit, maar op de effectieve invulling van de songs. En natuurlijk zit ik weer te watertanden bij het in ruime mate aanwezige geluid van de Mellotron.
Naast het eerdergenoemde 'Canto IV (Limbo)' staan er nog drie tracks op 'Unfolded like Staircase'. Alle songs klokken boven de 13 minuten, met als uitschieter het ruim 22 minuten durende 'Before the Storm'. Wat een geweldige epic. Maar ook de andere nummers zijn, zoals ik al eerder vermeldde, ijzersterk. De donkere, sombere sfeer van de muziek zal wellicht niet iedereen aanspreken. Het verbaast me dan ook niet dat Discipline nooit echt is doorgebroken. Maar ik heb iedere keer dat ik de cd opzet weer een aangenaam uur luistergenot. Bovendien is de plaat een echte groeibriljant; per draaibeurt vind ik hem beter worden en ontdek ik weer iets nieuws.
Misschien zal deze cd niet in mijn stapeltje voor een onbewoond eiland zitten, ik denk dat ik hem dan toch ooit zou gaan missen. En Matthew Parmenter... er zijn al weer drie jaar om sinds 'Astray'. Wordt het niet weer eens de hoogste tijd voor nieuw werk??? Arjan Bom (04-2007)

Bezetting:
Matthew Parmenter - voice, keyboards, violin, alto saxophone, orchestra chimes
John Preston Bouda - electric and acoustic guitars
Paul Dzendzel - drums and percussion
Matthew Kennedy - bass guitar

Discografie:
Push & Profit (1993)
Unfolded like Staircase (1997)
Into the Dream: Discipline Live (1999)
Matthew Parmenter:
Astray (2004)