Wat een week ... CD

THE PHANTOM BAND - Checkmate Savage (2009)

Een Schotse groeibriljant ...

... zo zou ik The Phantom Band willen noemen. Want wat een potentie heeft deze band zo blijkt uit het excellente debuut 'Checkmate Savage'. Ook alweer zo'n nieuwe loot aan de progressieve boom. Een zestal dat krachtige muziek maakt en door de vernieuwingsdrang en creativiteit weinig referereert aan andere bands. Wel aan stromingen. Zo hoor ik Krautrock, vooral in de langere tracks zoals 'Crocodile', en in elk van de negen tracks wel wat folk- en psychedelische invloeden. Verder is het vooral eigenheid dat de klok slaat.
Het album schiet sterk uit de startblokken met 'The Howling', waar het bezwerende en bonkende ritme mij zelfs bij eerste beluistering direct pakte. Men vervolgt met het creepy 'Burial Sound', de meezinger op hard-rock basis 'Folk Song Oblivion', het lange instrumentale 'Crocodile' en ga zo maar verder. Alles technisch sterk uitgevoerd, meerlagig en met een goede balans tussen muzikale uitweidingen en de rode draad van melodie en refrein.

Getooid in een nieuwsgierig makende hoes waarvan je direct denkt "dit klopt niet" (draai hem eens om ...) en met een titel 'Checkmate Savage' die refereert, zo schat ik in, aan een uitspraak die een van de bandleden deed toen hij zat te schaken met een van de gebroeders Savage, de producers. Een duo dat overigens een prachtig vol en toch transparant geluid heeft weten neer te zetten.
Geheel in lijn met wat ik al langere tijd en ook de laatste weken betoog over de stand van zaken in de progrock, stel ik dat The Phantom Band met dit album tevens zegt 'Checkmate Old Prog'. Harry 'JoJo' de Vries
(wat een week 10)