ProgLog AFTERglow

Barry Cleveland - Hologramatron (2010)

Label: Moonjune Records
Bandsite: http://www.barrycleveland.com/
Duur: 64:50
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Barry Cleveland is op het eerste gezicht geen bekende gitarist maar op het tweede gezicht heeft hij toch met grote namen samengespeeld zoals Jeff Beck, David Gilmour, Tony Iommi en Ry Cooder. Met 'Hologramatron' levert hij alweer zijn vijfde soloalbum af. En, u gelooft het of niet, het is een waar protestalbum geworden. Daar is immers alle reden toe, kijkend naar de staat van met name de Westerse wereld met zijn overspannen econo- mie, milieudruk, exorbitante zelfverrijking, individualisering, opkomend populisme, racisme en wat al niet meer. Cleveland geeft zijn eigen state- ment hierover af en dat is prijzenswaardig voor wie gelooft dat alle kleine beetjes protest helpen (....).
Het is een bijzonder album geworden, zoals we gewend zijn van Moon- june Records. Toch is dit het meest in het progrock-idioom bewegende album in de catalogus van dit label. Al blijft het hier niet bij, per saldo is het album namelijk een aangename melting-pot van muziekstromingen: snufjes jazz, world music, ambient, space doordat de pedal steel van Robert Powell (o.a. Peter Gabriel) soms klinkt als de glissando van Steve Hillage, en dus ook progrock. Met invloeden van King Crimson uit de 'Discipline' en 'Beat' periode, hoor ik daar niet de invloed van Nico doorklinken in de stem van Amy X Neuburg in de sterke opener 'Lake of Fire' en de album- sfeer doet mij zelfs denken aan Grace Jones' 'Slave to the Rhythm'. Onder- steund door een keur aan helpers die hun sporen ruim verdiend hebben bij Winwood, Gabriel en Stanley Clarke. Kortom, Cleveland legt een kwalitatief mooie achtbaan aan door de moderne muziek.
Leuk om te vermelden is dat Cleveland op dit album de revolutionaire Moog Guitar introduceert en zowel de al even revolutionaire akoestische als elektrische GuitarViol bespeelt. Beetje zoeken waar dat gebeurt maar ik denk het te weten. Zoek de verschillen met een echte gitaar en kleur de plaatjes zou ik zeggen.
Naast de sterke en agressieve openingstrack 'Lake of Fire' waarin ook nog heerlijke mellotrons te horen zijn, springen verder het beschuldigende 'Mo- ney Speaks', het met de rauwe stem van Joe Manx gesierde 'Stars of Sayulita' en het beklemmende 'Suicide Train' eruit. Dissonant vormt het verschrikkelijke en wereldberoemde van Joe Meek bekende 'Telstar'. Dat levert wat puntenaftrek op maar doet aan het positieve eindoordeel over dit uitstekende album niets af. Harry 'JoJo' de Vries (06-2010)

Bezetting:
Barry Cleveland - electric and acoustic guitar, electric and acoustic 12-string guitar, MoogGuitar, Guitarviol, sampled percussion, sampled Mellotron, voice, bass
Robert Powell - pedal steel guitar, lap steel guitar
Michael Manring - bass
Celso Alberti - drums, percussion
Amy X Neuburg - vocals
met:
Harry Manx - vocals
Deborah Holland - vocals
Artist General - voice
Erdem Helvacioglu - acoustic and electric guitar, electronics
Rick Walker - chain-link drums, teapot, congas, dumbec
Gino Robair - dumbec, kendang

Discografie:
Mythos (1986)
Voluntary Dreaming (1990)
Memory & Imagination (2003)
Volcano (2004)
Hologramatron (2010)