Wat een week ... CD

AREKNAMĔS - In Case of Loss (2010)

Ooit in mijn Jaarlijst ...

... in 2006 met 'Love Hate Round Trip', een waar meesterwerk in de beste traditie van vooral Van der Graaf Generator. Met als aanvoerder Michele Epifani, die ook hier weer alle composities voor zijn rekening neemt, excelleert op keyboards en klinkt als Peter Hammill.
'In Case of Loss' van Areknamĕs is echter géén meesterwerk. Daarvoor bezitten de composities minder spanning en loopt mijn concentratie gaan- deweg een beetje weg. Misschien komt het ook doordat het vorige album de verrassing bevatte en die is nu logischerwijze weg. Toch valt er genoeg te genieten. De donkere sfeer, het geweldige toetsenwerk vooral op de Hammond en ook de poging om vanuit de basis, waarin VDGG dus een grote rol speelt, de sound te actualiseren met een opduikend Porcupine Tree tot gevolg.
Het album bevat zeven tracks waarvan het bijna eenentwintig minuten durende 'The Very Last Number' het meest opvalt. Een episch stuk dat uit acht 'parts' bestaat waarin zelfs jazz en free-jazz voorkomt. Jammer zijn wel de niet natuurlijke overgangen tussen de onderdelen. Intrigerend is ook de hoes waarop de bewoners van een plaatsje in Florida te zien zijn die in 1896 dachten een monster te hebben gevonden op het strand. Het bleek echter later het ontploffende karkas te zijn van een walvis.

Al is 'Case of Loss' dan geen meesterwerk, dat wil niet zeggen dat het album geen kanshebber is voor het 'Unevitable Orgasm' aan het einde van het jaar. Laat ik het werkstuk de komende eindejaarsmaanden de kans geven zich in het jaarlijstje te wringen. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 39)