Wat een week ... CD

BASS COMMUNION - Cenotaph (2011)

Zwaarmoedige ambient ...

... dat laat onze bezige baas Steven Wilson horen binnen zijn sideproject Bass Communion. Waar haalt deze man de tijd vandaan? En de inspira- tie? Misschien wel door zelf af en toe meditatief naar andere elektronische muziek te luisteren van bijvoorbeeld Klaus Schulze of Tangerine Dream. Want dat lijken toch wel inspiratiebronnen voor 'Cenotaph'.
Er staan vier stukken op van gemiddeld een minuut of zeventien, allen beginnend met de letter 'C'. De lengte in combinatie met de zwaarmoedig- heid en soms ook met de geringe ontwikkeling van de tracks, maakt het tot een hele zit. Ik moet toegeven dat de geringe ontwikkeling van de composities ogenschijnlijk is. Op het eerste gehoor lijkt dat zo maar na meerdere luisterbeurten ontdek je langzamerhand de kleine stapjes die er in het geluidsspectrum worden gezet. Vooral bij opener 'Citadel' vereist dat wel goede oren en opperste concentratie.
Het door het mooie Rotterdamse label Tonefloat uitgegeven 'Cenotaph' is in zijn soort een goed album waarbij ik niet direct de vlag uithang. Wilson's voorbeelden hebben het namelijk vaak veel beter gedaan en hadden het voordeel van de voorsprong: wie maakte er immers in die mooie tijden elektronische muziek? Dat alleen al maakte het bijzonder. Dat voordeel heeft Wilson niet. Maar 'go with the flow' en dan werkt de muziek goed als er moet worden nagedacht over het leven en het werk en er geestelijk beslissingen moeten worden voorbereid. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 47)