Wat een week ... CD

KATE BUSH - 50 Words for Snow (2011)

Een meesterwerk ...

... heeft Kate Bush wederom afgeleverd. Haar vorige album 'Aerial' (2005) verdiende dat predikaat ook al, en '50 Words for Snow' doet daar niet voor onder.
We hebben zeven jaar op een nieuw album moeten wachten. Slechts 'Director's Cut' kwam uit, ook al dit jaar, met opnieuw ingespeelde, oude tracks. Nu zeven nieuwe tracks waarin Bush zeer ingetogen, 'minimal music' laat horen, waar de kunst van het weglaten een belangrijk kenmerk is, op zoek naar waar de grens van het weglaten wordt bereikt: het muzikale nulpunt. Zoals Mark Hollis dat ooit deed op zijn solo-album en Sigur Ros per saldo altijd doet. Wat rest zijn uitgeklede, uitsluitend emotie verbeeldende thema's en akkoorden, waarin Bush' piano domineert, omfloerst met haar karakteristieke stem, laid-back percussie van Steve Gadd, secundair klinkend basspel van Del Palmer en John Giblin (Brand X) en minimale speldenprikjes van gitarist Dan McIntosh.
Voorts speelt herhaling een belangrijke rol in de composities. Hoe prachtig is het zich steeds maar repeterende pianothema in de briljante opener 'Snowflake', slechts enkele malen onderbroken door iets wat wegheeft van een refrein. Het indrukwekkende 'Lake Tahoe' met ook al veel repetitie. Of het jazzy 'Misty'. Zelfs het samen met Elton John gezongen 'Snowed in at Wheeler Street', waar ik even mijn hart bij vasthield, is een toonbeeld van subliem minimalisme. Titelnummer en het afsluitende 'Among Angels' zijn van even hoge kwaliteit.
Bush zet met '50 Words for Snow' een muzikaal sfeerbeeld neer dat zijn emotionele weerga niet kent. De prachtige hoes met sneeuwfiguren smelt bijna samen met de muziek. Een waar meesterwerk, in al zijn facetten. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 48)