ProgLog AFTERglow

SH.TG.N - Sh.tg.n (2012)

Label: Moonjune Records
Bandsite: www.shtgn.com
Running Time: 49:28
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score:
(out of 5 JoJo´s)


Het titelloze album van de Belgische band SH.TG.N, u mag dat gewoon uitspreken als 'Shotgun', is voor Moonjune Records binnen haar catalogus een a-typische release. Hoewel de missie van het label zegt dat men gericht is op het uitgeven van "non-over-produced music that cannot be easily categorized into any specific format or genre" is het toch vaak jazz-rock incl. belendende percelen dat de klok slaat. Vaak met referenties aan Soft Machine en aanverwanten. Van jazz-rock is geen sprake bij SH.TG.N. De door de toetsenist van The Wrong Object, Antione Guenet, opgerichte band valt echter wél binnen genoemde missie ...
Dit zestal maakt unieke, voor zover dat nog bestaat, snoeiharde en energieke muziek die weliswaar associeert met de latere generatie King Crimson, Zappa, Led Zeppelin, Faith No More en Scandinavische bands als Anekdoten en Anglagard maar in zijn uitwerking toch een behoorlijk eigen geluid oplevert dat past binnen de heavy progrock, ik probeer het voor de duiding toch maar te categoriseren. De vibrafoon is wezensvreemd in dat genre maar het spel van Wim Segers geeft juist daardoor een bijzonder karakter aan de composities van SH.TG.N. Bijzonder is ook de zang van Fulco Ottervanger. Velen zullen het typeren als 'ongecontroleerd schreeuwen'. Schreeuwen en gillen is het inderdaad, soms lijkend op Robert Plant, maar wel gecontroleerd. Het wordt mij soms ook teveel maar per saldo is het okay en past het goed bij de sfeer die agressief en dreigend is (zie ook de teksten en de hoes). De soms gebruikte Nederlandse teksten zoals in het politiek getinte 'Esta Mierda No Es Democracia' ("hersenloze ideeën" en de Cruyffiaanse wijsheid "door op te staan gaan we niet vallen") bepalen ten slotte ook de uniciteit van de band.
Het album opent weergaloos met het instrumentale 'Dead Baby' waarin de band direct het grotendeels unieke visitekaartje afgeeft met een randje Scandinavische prog á la Anekdoten. Gevolgd door het al even sterke en met een sterke drive gezegende 'Deejays Should Have Low Self-Esteem' waarin het gitaargeluid van De Pauw Robert Fripp in herinnering brengt. Hoewel ook 'Eyjafjallayökull' de aparte SH.TG.N -sound bevat kan ik niet heen om Frank Zappa. Vooral door de vibrafoon zie ik Ruth Underwood voor me. Ook de overige negen tracks zijn goed tot uitstekend, al moet ik zeggen dat het album naar het einde toe wat wegzakt. Maar dat kan ook aan mij liggen. De muziek vraagt namelijk nogal wat van de luisteraar. En ik ben toch wel wat gewend.
SH.TG.N heeft mij met dit debuut aangenaam verrast, hoewel dat een wat truttige omschrijving is bij deze keiharde, avant-gardistische progressieve muziek. Een album dat je niet iedere dag zal opzetten maar dat goed gebruikt kan worden om een argeloze geïnteresseerde te laten horen wat muzikaal gezien het zoeken naar innovatie en avontuur en het vermijden van platgetreden paden inhoudt. Graag meer van dit soort uitgaven Moonjune! Harry 'JoJo' de Vries (06-2012)

Personnel:
Antione Guenet - keyboards, vocals
Fulco Ottervanger - lead vocals
Wim Segers- vibraphones
Yannick de Pauw - guitars
Dries Geusens - bass
Simon Segers - drums

Discography:
Sh.tg.n (2012)