ProgLog AFTERglow

Goad - The Silent Moonchild (2015) 

Label: Black Widown Records
Bandsite: https://www.reverbnation.com/goad
Running Time: 56:37
Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of 5 JoJo's)


Goad is een Italiaans progrockgezelschap dat in de zeventiger jaren te Florence werd opgericht door de gebroeders Maurilio en Gianni Rossi en een aanzienlijk aantal albums uitbracht. De muziek past in de traditie die veel Italiaanse progrockbands kenmerkt, namelijk teruggrijpend op de pioniers van de jaren zeventig. 
'The Silent Moonchild' is ontegenzeggelijk geïnspireerd door King Crimson, Van Der Graaf Generator en Genesis. Reeds in opener 'Except Hate' doemen die associaties op. De orgelklanken in het intro zouden zomaar geleend kunnen zijn van 'Pawn Hearts' (1970) van VDGG. En de fluittonen die zich geleidelijk aan in het orgelwerk nestelen, doen sterk denken aan de sprookjesachtige tierelantijnen in het epische meesterwerk 'In the Court of the Crimson King' (1969) van KC. Als even later de onheilspellende, door 'valse' vioolklanken omringde Fripperiaanse gitaaraccoorden zich abrupt mengen in de ontwikkelende melodie, is de referentie compleet: hier lijkt een kloon van King Crimson aan het werk. Zelfs de albumtitel lijkt te zijn geïnspireerd door de psychedelische ballad 'Moonchild' van KC.  
De instrumentatie en composities zijn uiterst knap. En op de wijze waarmee de bandleden via hun instrumenten waardering tonen voor hun grote voorbeelden, is niets aan te merken. Maar wacht eens… die plotseling invallende stem die het hele album zal blijven domineren … die is nu niet bepaald een evenbeeld van de stem van de toenmalige zanger van KC. Integendeel: de schuurpapieren schoolbordkrijtstem van Rossi is de tegenpool van de warme, fluwelen stem van Greg Lake destijds.
Hier hebben we onmiddellijk de controverse te pakken: hoe moet de stem van Maurilio Rossi gewaardeerd worden in de context van de poging om een eigen en originele interpretatie te geven van de muziek van de grote progrockbands van weleer? De rauwe, theatrale stem van Rossi, die uitstekend zou passen in een muikaal drama als Jesus Christ Superstar, weegt zeker mee als het gaat om de waardering van originaliteit en eigen identiteit. Maar in muziekbeleving gaat het niet alleen daarom. Subjectieve zaken als esthetische beleving en sfeer bepalen uiteindelijk het genotsniveau. Daar waar de vocalen een dominante rol spelen is de stem immers cruciaal voor de smaakbepaling.
Daarom vermoed ik dan ook dat 'The Silent Moonchild', en Goad in het algemeen, het publiek in twee kampen verdeelt: liefhebbers en haters! Ik ben er zelf nog niet uit. Ik constateerde vrij snel dat ik tot het ' haatkamp' behoorde. Maar luisterbeurten later trad nuancering op: de aanvankelijke kloof tussen de knappe instrumentatie enerzijds en de als dissonant ervaren stem van Maurilio Rossi anderzijds, begon te versmallen. Nog maar even doorgaan met luisteren dus… Henk Vermeulen (03-2016)

Personnel: 
Maurilio Rossi - vocals, keyboards, electric nylon guitars 
Filippo Trentastasi - drums, percussion
Francesco Diddi - guitars, violin, flute 
Gianni Rossi - electric guitar 
Guests:
Alssandro Bruno - slide guitar, violin, flute 
ilvana Aliotti - vocals, backing vocals 
Guido Wasserman - guitar 
Martin Grice - sax 
Freddy 'Delirio' Pedichini - keyboards 
Prolo Carniani - drums 

Discography (selection): 
Tribute to Edgar Allan Poe (1994) 
Glimpse (1998) 
I Minosse (1999) 
Dark Virgin (2001) 
Raomen ”Spoon River Anthology Songs (2004) 
The Wood. Dedicated to HP Lovecraft (2006) 
In the House of Dark Shining Dreams (2006) 
Masquerade (2011) 
The Silent Moonchild (2015)