ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

LUCIFER'S FRIEND - Too Late to Hate (2016)

Gedrag lokt gedrag uit  ...

... en dat overkomt mij iedere keer als ik dit nieuwe album van Lucifer's Friend opzet: het spelplezier van dit vijftal slaat over en zorgt ervoor dat ik het ook prima naar mijn zin heb. Wat een goed comeback album is 'Too Late to Hate'.
De band was al weer enige tijd bij elkaar en kwam er via uitgebreid touren achter dat hun naam en hun muziek na het uiteenvallen in 1976, toen zanger John Lawton de band verruilde voor Uriah Heep, nog niet vergeeld was. Het album 'Live @ Sweden Rock' (2015) was daarvan een sterke illustratie.
En dan nu dit nieuwe studioalbum dat staat als een huis dat op hard-rock is gebouwd en zich beweegt in het idioom dat door henzelf en door Deep Purple en Uriah Heep is neergezet. Twaalf strakke tracks, waarvan één live, met als absolute hoogtepunten 'Demolition Man', 'Jokers and Fools' en 'Don't Talk to Strangers' dat mij soms ook aan Saga doet denken. Met heerlijke keyboards van Jogi Wichmann, strakke gitaren en mooie solo's van Peter Hesslein en dan de geweldige stem van John  Lawton die op 70-jarige leeftijd de sterren van de hemel zingt. Wat een genot om naar te luisteren! Harry de Vries (wat een week 38)